Immortelle

Een winkel vol blokjes Savon de Marseille in Rocamadour. Een kleur- en geurwalhalla uitgestald in trapsgewijze stapelingen langs de wanden van de zeepboetiek, tinten en aroma’s wisselen elkaar af. Ik lees mooie namen als ‘Angelique’ waardoor de sensuele markiezin Angélique met rode krullen uit de zeep opdoemt of ‘Barbe à papa’ zoet als de suikerspin waarnaar het vernoemd is en roze natuurlijk, maar ook ‘Immortelle’ in zachtgeel. Wat een naam, het zeepje verandert terstond van functie, naar conserveren in plaats van reinigen, zou het zo eenvoudig zijn? Hier in een bedevaartplaats? Maar er zijn geen pelgrims in de winkel, die zijn op bezoek bij de Zwarte Madonna, intussen neem ik een blokje uit het schap.

De verkoopster probeert me uit te leggen welke bloem het is, we komen er niet echt uit. ‘Een hele gewone bloem, het groeit overal’. Eenmaal thuis zoek ik het op, familie van de Helicrysum. Maar welke? Italicum, Oriëntale, Stoechas? In het Nederlands vind ik de strobloem – gewichtloos en vezelig voel ik aan de strobloemen in mijn herinnering – waarvan het proces duidelijk naar Immortelle kan verwijzen, maar dat in het Frans vele malen spannender is.

Moet ik het zeepje nu gebruiken of bewaren? In mijn badkamer huizen op dit moment Element, Méditerranée, Pure, Olive, Summer Rain, Coolcick en Happy, een rijtje waar ik 100 gram fris-zoete Immortelle aan toe zou kunnen voegen. Het is een zeer verleidelijke gedachte om de dag te beginnen met onsterfelijkheid en jezelf tegen beter weten in te bedwelmen met een kleine Franse leugen.

Het blokje te kunnen vastpakken in mijn hand heeft tot nu toe mijn voorkeur, het is een klein prettig gewicht, Immortelle in massa, intact. Eenmaal in de badkamer zal namelijk als eerste het woord verdwijnen, het zal in diepte afnemen, in afgeronde letters onleesbaar worden en langzaam oplossen. Al schuimend slinkt het woord op je huid en tijdens het vervagen bedenk je dat er ergens een machine staat die Immortelle preegt in blokjes Savon de Marseille… Er is meer, maar toch zitten alle gedachten over onsterfelijkheid in dat ene stuk dat ik ongebruikt leesbaar houd. Het is een oneindige Franse vondst.

© Karin van Pinxteren, 31 december 2014