2014-2015 ‘Casanova is een bibliothecaris, de bibliothecaris is een verleider’
vraag: op een bijzondere manier de warmte en het doel van de bibliotheek inzichtelijk maken
locatie: Kloosterdependance Zustrkapel, ‘s-Hertogenbosch
materiaal: hout, lak
opdrachtgever: Academie voor Beeldvorming ‘s-Hertogenbosch
met dank aan: Rieneke de Vries, Silvie van Zon, Kirsti Pol en Margo Kwinten
Al duizenden jaren dragen speciaal aangestelde mensen zorg voor boeken. Bij het volk van de Sumeriërs heette dit beroep ‘Heer van de boeken’ en ‘Bewaarder van de tabletten’. Bij de Assyriërs noemde men deze persoon ‘Bewaarder van de boeken’. In deze tijd ging het om kleitabletten en papyrusrollen. Anno 1455 wordt het eerste boek gedrukt in de vorm die wij nu kennen. Ook komt in deze periode voor het eerst het woord bibliothecaris voor. Dit woord betekent letterlijk ‘Bewaarder van boeken’.
De bibliothecaris is de spil in de bibliotheek. Hij verschaft informatie en advies aan bibliotheekbezoekers, kent de collectie op zijn duimpje, weet waar een boek staat, draagt er zorg voor en is graag bereid te helpen.
Er zijn zeer bekende bibliothecarissen waaronder De Gebroeders Grimm, Paus Pius IX, Golda Meir, Jorge Luis Borges en Annie M.G. Schmidt. Zeer tot de verbeelding spreekt dat Casanova straatarm het reizen opgaf en bibliothecaris werd van Hertog van Waldstein in het kasteel van Dux in de Bohemen (nu Duchcov in Tsjechië). Dit was van 1785 tot aan zijn dood in 1798. Hij schrijft er zijn zeer gedetailleerde 6000 pagina’s tellende memoires. Hierdoor is zijn naam postuum synoniem gaan staan voor “de grote verleider”. Casanova was echter veel meer; avonturier, mathematicus, schrijver, gokker en zoals hierboven staat vermeld… bibliothecaris.
Het kunstwerk CASANOVA is een wisseldisplay voor de mooiste, beste, meest interessante boeken, cd’s, films of luisterboeken. Diagonaal staat het woord CAVA, een verwijzing naar de bibliotheek als groeve waar kennis wordt gedolven en overgedragen.
De display wordt steeds opnieuw ingericht door een Casanova die de bezoeker wil verleiden tot het lezen, luisteren en bekijken van zijn of haar favorieten uit de bibliotheek.
De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren – Haruka Murakami – 2014. Het verhaal is prachtig, al weet je soms niet wat de schrijver bedoelt. Je blijft doorlezen om te begrijpen waar hij naar toe wil. Op de eerste bladzijde komt het doodsverlangen van de hoofdpersoon en de oorzaak ervan aan de orde. Hij is door zijn vier vrienden van zijn jeugd verstoten. Hij heeft geen idee waarom. Dat is zo aangrijpend. Het is een ingetogen roman met als uitgangspunt dat je eerst moet afrekenen met je demonen uit het verleden, voor je het geluk en de liefde in het heden aankunt.
Karin van Pinxteren 