A woman and a girl are in an empty arena. The woman is dressed in accordance to the female code which represents service (hostess) and professionalism (business suit). The girl is dressed according to a toned-down children’s version derived from this code; she is pre-programmed. The women communicate in a sophisticated way, using flashing lights and paper tissues. The girl imitates the woman, who teaches her to be strong and not to betray any of her emotions. A spotless white cross is suspended from the shoulders, in the way a gun or a guitar is carried, giving it both carefree and defensive connotations. By tilting the cross to one side, the imperative masculine sign gets caring and nursing overtones. From the central point of this powerful sign, white tissues emerge. The woman and the girl cast the contents away like unused, soft white leaves. In an apparently casually executed choreographic game, the girl is taught how to live and thereby how to survive.
.
‘there is a fine and precarious line between freedom and protection’
.
.
..
Classified movie
2009
5:20 min
woman: Karin van Pinxteren
girl: Georgie Frankel
camera and editing: Dorothée Meddens
music: Maarten van der Vleuten
.
.
In een lege arena bevinden zich een vrouw en een meisje. De vrouw is gekleed volgens het vrouwelijke protocol dat voor dienstbaarheid (hostess) en voor zakelijkheid staat (business suite). Het meisje is gekleed in een afgeleide verzachtende kindversie van dit protocol; ze is voorgeprogrammeerd. De vrouwen communiceren geraffineerd via knipperlampen en tissues. Het meisje imiteert de vrouw, die haar sterk leert te zijn, niets prijs te geven van haar emoties. Er hangt een spierwit kruis aan de schouders op de wijze waarop een geweer of een gitaar wordt gedragen wat het beeld zowel een verdedigende als zorgeloze lading geeft. Door het kruis te kantelen krijgt het dwingende staande masculine teken een zorgende en verplegende weerklank. Uit het centrale punt van dit machtige teken, komen witte tissues. Als zachte witte blaadjes, ongebruikt, werpen de vrouw en het meisje de inhoud van zich af. Met een schijnbare nonchalance in dit choreografische spel wordt het meisje geleerd hoe zich te gedragen en daardoor te overleven.
.
.
Classified performance
Karin van Pinxteren and Georgie Frankel
Kunstvlaai #6 – 2006 – on invitation by De Nederlandsche Cacaofabriek, 7 performances
8th and last peformance GHB Van Abbemuseum, January 13, 2007
.
.
.
GHB
Van Abbemuseum, Eindhoven
performance and video
13-01 / 25-01-2007
On invitation by De Nederlandsche Cacaofabriek, group exhibition with: Leon Adriaans, Gerrit van Bakel, Aaron van Erp, Nynke Deinema, Frank Havermans, Erica Boom, Bas van den Hurk, Anna Lange, Christine Rusche, Silvia Savelkoul, Wouter Verhoeven.
.
GHB is a project by Phillip van den Bossche
GHB is not an exhibition. GHB is the code name of a project that consists of presentations and performances, ideas and proposals, a workplace for the temporary formulation of ideas. Some of the exhibition spaces will not be programmed and will remain empty.
From 13 to 25 January 2007, the Oudbouw of the Van Abbemuseum will become the territory of diverse artists’ initiatives and art establishments form Brussels, Flanders, Noord-Brabant and Limburg. These are all located in the historical region of the Grand Duchy of Brabant, which was founded nine hundred years ago. In the 1960’s and 1970’s the Van Abbemuseum and an alternating selection of art establishments in Noord-Brabant and Flanders organized the Triennal of the Southern Netherlands. In 1966, 1969 and 1972, three travelling exhibitions were organised with young talent from the south of the Netherlands and Flanders. GHB is a contemporary version and continuation of this tradition. The guest establishements are: Etablissement d’en Face [Brussel] & Artis [‘s-Hertogenbosch], bkSM [Strombeek and Mechelen], MuHKA_media [Antwerp], Stichting KOP [Breda], Het Apollohuis [Eindhoven], De Nederlandsche Cacaofabriek [Helmond] and Hedah [Maastricht].
.
link De Nederlandsche Cacaofabriek GHB
.
.
Karin van Pinxteren 