Het wezen van zonsopkomst al varende op zee, 450 km uit de kust, de aarde draait om de zon, het schip vaart, het besef zonder vast punt te zijn precies tussen twee landen in, waar een kruising met een klein zeilbootje dat ook geen vast punt is of heeft, zich enkele maanden later weerspiegelt in het werk ‘Drum’.
In die zomer van 2019 vallen draden uit eerdere poëzietekeningen samen met de trommel die zich sinds 2003 manifesteert en de Hostess-tekst ‘Inhale with me’ uit 2011. De zes tekeningen zijn random gemaakt maar blijken op een bepaalde volgorde naast elkaar onverwacht een stellaire serie te zijn met de tekst ‘Inhale with me’ als kosmische orde, het raadsel van je aanwezigheid.
De editie van zes losse werken is één werk geworden door orde van het toeval. Een van de drums beweegt niet precies op de lijn van de curve, de afwijking die het werk compleet maakt. Zo blijft het oog met zijn gedachten hangen aan de storing in het stelsel, die de katalysator van het denken is.
In the summer of 2019 I worked on a new drawing edition in which the threads from earlier poetry drawings coincide with the drum that has been manifesting since 2003, this contains the Hostess text ‘Inhale with me’ from 2011.
The drawings are randomly made, but in a certain order side by side unexpectedly appear to be a ‘stellar series’, a reflection of the rotation around the earth or the viewer standing still.
‘Inhale with me’ as a cosmic order, the mystery of your presence.
The edition of six separate works has become one work by order of chance. One of the drums is not precisely moving along the line of the curve, the deviation that completes the work. In this way, the eye remains stuck with the disturbance in the system, that is the catalyst of thought.
Karin van Pinxteren 