Is er nog privacy als satellieten zich boven ons bevinden en zelfs de omvang van een eigen landgoed daarin niet meer uitmaakt?
dacht ik bij mijn eerste bezoek aan De Paltz op 25 mei 2019.
Pauw met onkruid
installatie met audioverhaal ‘De man die op zijn buik lag’
6:00 minuten
2019 – 2021
locatie: de Japanse tuin
installatie en verhaal: Karin van Pinxteren
montage en regie audioverhaal: Ferry van Nimwegen
lichttechniek: Du Feu
geluidtechniek: Wouter Blom
verteld door: Karin van Pinxteren, Ferry van Nimwegen.
Luister naar het audioverhaal ‘De man die op zijn buik lag’ door je camera van je telefoon op de QR code te richten, klik de link aan die in beeld verschijnt en het verhaal begint:
Dit is de blog van mijn werkproces voor De PaltzBiënnale 2021 ‘In Between Trees’. De meest recente bevinding staat bovenaan.
This is the blog of my working process for De PaltzBiënnale 2021 ‘In Between Trees’. The most recent finding is at the top.
150321: PAUW MET ONKRUID | PEACOCK WITH WEEDS
Het proces Pauw met onkruid draait in elkaar. De installatie is een mix van de bevindingen in het blog. Privacy, non-digitale onderdelen, besloten scène van een leven en de oogopslag van stilte komen samen.
Is er nog privacy als satellieten zich boven ons bevinden, de omvang van een eigen landgoed daarin niet meer uitmaakt? Vanaf 18 juni zal het werk te ervaren zijn.
The puzzle of Peacock with weeds interlocks. The installation is a mix of the findings in the blog. Privacy, non-digital parts, private scene of a life and the glimpse of silence come together.
Is there still privacy if satellites are above us, the size of your own estate no longer matters? The work can be experienced from 18 June.
280221: DIGITALE HORIGEN | DIGITAL SERFS
Wie de stem heeft heeft de macht. Eens strategisch gelegen kastelen zijn na enkele honderden jaren van machtsverval opnieuw aan het verrijzen als anonieme blikken dozen, ergens, als digitale keizerrijken voor opslag van de horigen.
Whoever has the voice has the power. Once strategically located castles are re-emerging after several hundred years of decadence as anonymous tin boxes, somewhere, as digital empires to store the serfs.
031020: SCHOONHEID VAN EEN NIET-DIGITALE BOODSCHAP | BEAUTY OF A NON-DIGITAL MESSAGE
Waarschijnlijk niets anders dan de was hing er in de prachtige rode tas aan de voordeur van het hotelletje in Dapeng in China, schoonheid in een praktisch gegeven. De vorm en de kleur op die plaats activeren de fantasie over een niet-digitale boodschap.
Probably nothing but the laundry hung in the beautiful red bag at the front door of the hotel in Dapeng, China, beauty in a practical fact. The shape and the color in that place activate the fantasy about a non-digital message.
150520: JAPANSE KNOOPTAS | JAPANESE KNOT BAG
Vanuit Hong Kong nam ik eerder dit jaar een Japanse knooptas mee, samen met de daar gekochte typische Chinese stof verschenen er in mijn gedachten Aziatische knooptasjes die om de pols worden gedragen, très chique op een landgoed.
Ik moet denken aan een zaadje van de guichelheil (update 031119 ‘de natuur heeft zo haar eigen doosjes’) wat weer een bruggetje maakt naar Lucio Fontana’s Concetto spaziale, Natura (update 041019 ‘theatraal en geheimzinnig’). De mens als elegante verspreider. Zou het iets toevoegen aan mijn installatie? Een begin is gemaakt.
De Japanse knoop komt als woord al voor op het landgoed. het is een uitheems gewas dat moeilijk uit te roeien is. Een woord in twee gedaanten.
Earlier this year I took a Japanese knot bag with me from Hong Kong, along with the typical Chinese fabric bought there, Asian knot bags appeared in my mind that are worn around the wrist, trés chic on an estate.
I am reminded of a seed of the guichelheil (update 031119 ‘nature has its own boxes’) which makes a bridge to Lucio Fontana’s Concetto spaziale, Natura (update 041019 ‘theatrical and mysterious’). Man as an elegant diffuser. Would it add anything to my installation? A start has been made.
The Japanese knot is already a word on the estate. it is an exotic crop that is difficult to eradicate. A word in two guises.
100220: PRIVÉ IN PRIVÉ | PRIVATE IN PRIVATE
Uit de intuïtief gegroeide lijst van indrukken en gedachten ontstaat een werk over het private op het privé terrein. Een triomf over een moment dat op geen enkele wijze op beeld is vastgelegd door de digitale keizers van nu die gewetenloos ieders oogopslag willen onderscheppen.
From the intuitively grown list of impressions and thoughts, a work is created about the private on the private property. A triumph over a moment that has not been captured in any way by today’s digital emperors who want to unscrupulously intercept everyone’s glance.
020220: EEN BESLOTEN SCÈNE VAN EEN LEVEN | A PRIVATE SCENE OF A LIFE
De miniatuuromgeving blijft aanwezig vanuit het Chinese doosje met het rode landschap. Intussen ben ik deze variant tegen gekomen dat een idylle is, een besloten scène van een leven. Wederom een Chinese voorstelling die opening biedt om over na te denken. Het is de curiosa als gegeven waar ik momenteel in blijf hangen. Handgemaakte gebeurtenissen zonder hoogtepunt.
Een klein rondje op internet vertelt dat dit type miniaturen ‘Ruanmu Hua’ (软木画) in 1913/1914 is ontstaan in het dorp Xiyuan in Fuzhou. Het is een Chinese variant van een Duitse ‘foto in hout’ die reizigers meebrachten uit Europa, gemaakt in kurk eveneens afkomstig uit Europa. In China krijgt het een Taoïstische connotatie. De idylle werd een exportproduct met de sticker ‘Made in China op de onderkant. De pastorale voorstelling blijkt zo een universele wens als diorama om naar te kijken. Dit kleine Chinese object met Europese voorouders zal ongeveer 70 jaar oud zijn.
The miniature environment remains present from the Chinese box with the red landscape. In the meantime, I have come across this variant that is an idyll, a private scene of a life. Again a Chinese performance that offers an opening to think about. It is the curiosities that I am currently stuck with. Hand made events without a peak.
A small round on the internet tells that this type of miniatures ‘Ruanmu Hua’ (软木 画) originated in 1913/1914 in the village of Xiyuan in Fuzhou. It is a Chinese variant of a German ‘photo in wood’ that travelers brought from Europe, made in cork, also from Europe. In China it gets a Taoist connotation. The idyll became an export product with the ‘Made in China’ sticker on the bottom. The pastoral representation turns out to be a universal wish to watch as a diorama. This small Chinese object with European ancestors will be around 70 years old.
240120: SOFA JOURNAL 080514
ze zeggen
er gebeurt nooit iets
maar tijdens het ontwaken
droogt de wereld op
220120: PAUWENSTOF | PEACOCK PATCH
Half gelezen heb ik de twee boeken geparkeerd. Me bewegend tussen digitale technieken en literaire me-too situaties waaieren mijn gedachten te ver van het bankje, de locatie waar het moet gebeuren. Het Chinese rood vlamt in alle hevigheid op door een reis naar de Pearl River Delta en bij toeval vliegt een pauwenlap in monochroom mee terug naar Nederland.
Half read I parked the two books. Moving between digital techniques and literary me-too situations, my thoughts range too far from the bench, the location where it should happen. During a trip to the Pearl River Delta the Chinese red returns in full intensity and by coincidence a peacock patch in monochrome flies back to the Netherlands.
121119: EEN SPRONG IN PRIVACY | A LEAP INTO PRIVACY
Twee boeken vertellen over privacy vanuit een ander perspectief. Een boek kijkt zelf, door het oog, Het hoofdkussenboek van Sei Shonagon uit het jaar 1000, het andere boek kijkt technisch, over digitaal bekeken worden ‘Je hebt wél iets te verbergen’ van Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis uit 2016. Van een oog achter een gordijn tot calculerende algoritmes, van klein naar groot, van een zachte naar een harde blik.
Two books tell about privacy from a different perspective. One book looks through the eye itself, Sei Shonagon’s pillow book from the year 1000, the other book looks technically, about being viewed digitally ‘You have something to hide’ by Maurits Martijn and Dimitri Tokmetzis from 2016. From an eye behind a curtain to calculating algorithms, from small to large, from a soft to a hard look.
031119: WAAR GAAT HET NAARTOE? | WHERE DOES IT GO?
Tijd om stil te staan bij de bevindingen tot nu toe. Wat komt bovendrijven, waar gaat het naartoe? De gegevens schaal, voortplanting, opbergdoos, het rode landschap zijn wederkerig. Daarnaast is privacy een gegeven wat me algemeen boeit; het hebben, houden en verliezen daarvan. Een landgoed is een groot terrein vol van privacy. De stilte van de bomen draagt ertoe bij, de ruimte tussen de bomen ook. Voor In Between Trees, het thema van de Paltzbiënnale 2020, zal het begrip privacy voor mij leidend zijn.
Time to reflect on the findings so far. What comes to the surface, where does it go? The data scale, reproduction, storage box, the red landscape are reciprocal. In addition, privacy is a fact that generally fascinates me; having, holding and losing it. An estate is a large area full of privacy. The silence of the trees contribute to this, the space between the trees too. For In Between Trees, the theme of the Paltz biennial 2020, the concept of privacy will be the guiding principle for me.
031119: DE NATUUR HEEFT ZO HAAR EIGEN DOOSJES | NATURE HAS ITS OWN BOXES
In 2013, tijdens mijn artist in residence bij de Virginie Janssens Foundation in Mas de Charrou, zag ik enkele boekjes in de huisbibliotheek met de titel ‘La vie cachée des fleurs’ (Het verborgen leven van bloemen). Ze waren gedrukt rond 1950. Een daarvan bevatte het zaad van bloemen in uitvergrote doorsneden en stadia. Daarin de prachtige zaaddoos van de guichelheil, een oud kruid tegen waanzin. Voor het menselijk oog is het slechts een paar millimeter groot, de schoonheid niet waarneembaar. 200 x vergroot vindt het oog herkenning. De natuur heeft zo haar eigen doosjes. Via Fontana moet ik hier aan denken, gelukkig heb ik er een foto van gemaakt.
In 2013, during my artist in residence at the Virginie Janssens Foundation in Mas de Charrou, I saw a few booklets in the home library entitled ‘La vie cachée des fleurs‘. They were printed around 1950. One contained the seeds of flowers in enlarged sections and stages. In it the beautiful seed box of the Scarlet Pimpernel, an old herb against madness. For the human eye it is only a few millimeters in size, the beauty with the naked eye is not perceptible. 200 x enlarged, the eye finds recognition. Nature has its own boxes. I have to think about this through Fontana, luckily I made a picture of it.
221019: SYNCRETISCHE REUZEN | SYNCRETIC GIANTS
Het stenen bankje in de Japanse tuin houdt me nu al maanden bezig. Vier uitgehakte personages op de hoeken van een voet, twee aan twee verbonden door een palmblad. De voeten zijn 180º gedraaid ten opzicht van elkaar zodat het beeld vanaf de voorzijde en achterzijde de vier verschillende figuren toont. Daarnaast lijken er Japanse tekens op de rand van het zitvlak te staan.
Ik kom niet achter de betekenis van de houdingen van de figuren. Allerlei combinaties op internet en boeken uit mijn kast geven geen concreet antwoord. Daarom besluit ik deze vraag voor te leggen aan ds. Ellen van Sluijs, in mijn vriendenkring de persoon met de meeste kennis over het geloof. Haar antwoord is dat het syncretisch is. De figuren en het palmblad zijn christelijk, de houdingen en neergeslagen ogen boeddhistisch. Zover ik het kan herleiden is de stijl romaans.
Van onderaf gefotografeerd is het een fascinerend beeld om de kleine figuren te zien. In een tropische sfeer van grote bladeren rijzen de vier uit de grond omhoog. Betekenissen als vruchtbaarheid, het leven, het cyclische van het leven krijgen zo een extra dimensie. Zonder religieuze invulling doet het me denken aan het decor van een avonturenfilm, een ontmoeting met een andere beschaving diep in het oerwoud. Het bankje is vanuit dit perspectief gegroeid tot een groot gebouw en kijk ik als klein mens naar deze reusachtige figuren.
Waar het bankje vandaan komt kan ik nog steeds niet achterhalen. Raadpleging bij kenners zowel op geloofsgebied als landschaparchitectuur levert tot nu toe niets op. Ook internet zwijgt, op één website met antiek na dat ongeveer hetzelfde element laat zien als een oud kapiteel afkomstig van een kasteel in Zuid Frankrijk, richting Spanje.
Een syncretisch kapiteel gebruikt als voet is een voorlopige conclusie.
The stone bench in the Japanese garden has been occupying me for months now. Four carved characters on the corners of a foot, two by two connected by a palm leaf. The feet are rotated 180° relative to each other so that the view from the front and rear shows four different figures. In addition, there appear to be Japanese characters on the edge of the seat.
I do not find out the meaning of the postures of the figures. All kinds of combinations on the internet and books from my closet do not give a concrete answer. That is why I decide to put this question to Rev. Ellen van Sluijs, the person with the most knowledge about faith in my circle of friends. Her answer is that it is syncretic. The figures and the palm leaf are Christian, the postures and downcast eyes Buddhist. As far as I can tell, the style is Roman.
Photographed from below, it is fascinating to see the small figures. The four rise from the ground in a tropical atmosphere of large leaves. In this way meanings such as fertility, life, and the cyclic of life, get an extra dimension. Without religious interpretation it reminds me of the setting of an adventure film, an encounter with another civilization deep in the jungle. From this perspective, the bench has grown into a large building and I look at these giant figures as a little person.
I still can’t find out where the bench is coming from. Consulting with experts in the field of religion as well as landscape architecture has yielded no results so far. The internet is also silent, except for one website with antiques that shows about the same element as an old capital from a castle in southern France, direction Spain.
A syncretic capital used as a foot is a preliminary conclusion.
041019: THEATRAAL EN GEHEIMZINNIG | THEATRICALLY AND MYSTERIOUS
Door de gedachte aan het rode interieur en landschap denk ik aan Concetto spaziale, Natura van Lucio Fontana (1899-1968). Ik zag het in 2015 in het Stedelijk Museum Amsterdam op de Zero tentoonstelling. Het werk uit 1959 deed futuristisch aan. Een cargo-installatie met door een onbekende kracht van binnenuit of buitenaf geopende vruchten of zaaddozen van grote bomen uit een andere zone, ongeveer 80 cm in doorsnede. Fontana lichtte het toe: ‘Ik wil de ruimte openen, de kunst een nieuwe dimensie verschaffen en met de kosmos, die eindeloos uitdijt, verbinden.’ Nadat science fiction films twintig jaar later de agressie van voortplanting tonen worden de objecten in mijn gedachten opgeladen met de vraag of ze vredelievend of vijandig zijn? Het rode schijnsel en de stilte dragen bij aan deze gedachte die een cinematografische context heeft.
By the thought of the red interior and landscape I think of Concetto spaziale, Natura by Lucio Fontana (1899-1968). I saw it in 2015 at the Stedelijk Museum Amsterdam at the Zero exhibition. The work from 1959 looked futuristic. A cargo installation with fruit or seed pods from large trees from another zone, opened by an unknown force from inside or outside, about 80 cm in diameter. Fontana explained: “I want to open space, give art a new dimension and connect with the cosmos, which expands endlessly.” Twenty years later, after science fiction films show the aggression of reproduction, the objects in my mind are charged with the question whether they are peaceful or hostile? The red gleam and silence contribute to this idea that has a cinematographic context.
090919: HOUSE OF LEAVES | HOUSE OF LEAVES
Via het rode interieur van La Chambre de Cathérine naar een ander rood interieur dat ik onlangs waarnam in Tirana, in het museum House of Leaves. Deze naam is een spannende brug in een project op een landgoed. Het museum vertelt het verhaal van het ‘House covered with Leaves’. Een huis dat altijd geheimen kende vanaf de bouw in 1931 als kraamkliniek en dat 45 jaar dienst deed als het hoofdkwartier van de geheime dienst in Albanië – de Sigurimi – als ‘The house of Spies’.
De naam House of Leaves verwijst naar het ritselen van bladeren (is daar iemand?), fluisteren, maar ook naar de papieren bladen in dossiers over mensen. Een tentoonstelling vol belastende documenten, allerlei vormen van afluisterapparatuur zoals de ‘bug’ die overal kon zitten en laboratoria opstellingen voor het verzamelen van bewijs, zoals deze foto-ontwikkelkamer.
Stem, blik en coördinaten zitten nu als te hacken mogelijkheid in een mobieltje. The House of Leaves is een telefoon. We dragen de geheime dienst met ons mee in vrije en onvrije samenlevingen. Hoe zal zich dit gaan ontwikkelen? Wat is hier de uiterste consequentie van? Een moedervlek waaraan je kunt worden herkent maakt niet meer uit, die kun je laten zitten. Persoonlijkheid is digitaal geworden. Zowel La Chambre de Cathérine als The House of Leaves gaan over privacy. De een toont het recht op privacy en de ander toont de schending ervan. Big Data.
Via the red interior of La Chambre de Cathérine to another red interior that I recently perceived in Tirana, in museum House of Leaves. This name is an exciting bridge in a project on an estate. The museum tells the story of the ‘House covered with Leaves’. A house that always had secrets from its construction in 1931 as a maternity clinic and that served for 45 years as the headquarters of the secret service in Albania – the Sigurimi – as ‘The house of Spies’.
The name House of Leaves refers to the rustling of leaves (is somebody there?), whispering, but also to the paper sheets in files about people. An exhibition full of incriminating documents, all kinds of eavesdropping equipment such as the “bug” that could be found anywhere and laboratories set up for collecting evidence, such as this photo develop room.
Voice, gaze and coordinates are now a hackable option in a cell phone. The House of Leaves is a telephone. We carry the secret service with us in free and unfree societies. How will this develop? What is the ultimate consequence of this? A birthmark that can be recognized no longer matters, you can leave it there. personal recognition has become digital. Both La Chambre de Cathérine and The House of Leaves are about privacy. One shows the right to privacy and the other shows the violation of it. Big Data.
010919: CATHÉRINE | CATHÉRINE
Na het vinden van het Chinese doosje met het rode landschap is er ineens het besef van een relatie met La Chambre de Cathérine, een installatie uit 2016. Een verhandeling over privacy, over het belang van het opgeborgen geheim in een wereld van open sources.
The discovery of the Chinese box with the red landscape, gives me suddenly the notion of a relationship with La Chambre de Cathérine, an installation from 2016. A treatise on privacy, on the importance of the hidden secret in a world of open sources.
010919: EEN ROOD LANDSCHAP | A RED LANDSCAPE
Complementaire beleving in monochroom / Complementary experience in monochrome
010919: RODE LAK | RED LACQUER
De combinatie Japanse tuin en mijn intuïtieve hang naar rood doet me denken aan rode lak. Het blijkt een natuurlijk product, is zelfs afkomstig van een boom. De rode lak uit China en Japan wordt oorspronkelijk gewonnen uit de Japanse Lakboom (Rhus vernicifera). De botanische tuin van Den Helder, de Hortus Overzee, heeft als enige hortus in Nederland een Japanse lakboom staan.
The combination of Japanese garden and my intuitive desire for red reminds me of red lacquer. It appears to be a natural product, even from a tree. The red lacquer from China and Japan is a product from the Japanse lacquer tree (Rhus vernicifera). The botanical garden of Den Helder, the Hortus Overseas, is the only hortus in the Netherlands that has a Japanese lacquer tree.
240819: SOMS WINT ROZE HEEL EVEN VAN ROOD | SOMETIMES PINK WINS OVER RED FOR A SHORT WHILE
200819: HET STENEN BANKJE | THE STONE BENCH
Tijdens mijn tweede bezoek aan het landgoed blijf ik hangen aan een stenen bankje. Ik merk dat het toepassen van cultuur in natuur mijn aandacht trekt. Het bankje is door de vorige bewoner Dhr. Raatjes geplaatst tussen 1984 en 2007 en staat in het gedeelte van de Japanse tuin. Dhr. Raatjes is overleden, ik kan hem niet meer vragen waar het vandaan komt. Het bankje is de start van mijn installatie en het object dat ik momenteel bevraag.
During my second visit to the estate my thoughts are occupied by a stone bench. I notice that the application of culture in nature attracts my attention. The bench is placed by the previous occupant Mr. Raatjes between 1984 and 2007 and stands in the part of the Japanese garden. Mr. Raatjes passed away, I can no longer ask him where it comes from. The bench is the start of my installation and the object that I am currently querying.
120619: ROOD | RED
Rood komt tevoorschijn uit groen | Red appears from green
270519: KOMMAVLINDER (taal op dier) | HESPERIA COMMA (language on animal)
Om binding te krijgen met de plek lees ik als eerste het beheerplan van De Paltz dat opgesteld is door Stichting het Utrechts Landschap. In de lijst met fauna staat de kommavlinder. Het is een naam die tot de verbeelding spreekt. De Vlinderstichting vermeldt: ‘De kommavlinder of Hesperia comma is een vrij zeldzame standvlinder die in de afgelopen eeuw sterk achteruit gegaan is in areaal en in aantal. De soort komt momenteel nog voor in de duinen tussen Wijk aan Zee en Egmond en op de Waddeneilanden. Op de Veluwe is de kommavlinder nog vrij gewoon. In Utrecht, Noord-Brabant, Overijssel en Drenthe bevinden zich geïsoleerd liggende populaties.’ Er staat een z achter de naam, van zeldzaam.
To get connected with the place I first read the De Paltz management plan that was drawn up by the Utrecht Landscape Foundation. The comma butterfly is in the list of fauna. It is a name that appeals to the imagination. The Vlinderstichting states: ‘The comma butterfly or Hesperia comma is a fairly rare position butterfly that has declined sharply in terms of area and number in the last century. The species is currently still found in the dunes between Wijk aan Zee and Egmond and on the Wadden Islands. The comma butterfly is still fairly common in the Veluwe. There are isolated populations in Utrecht, Noord-Brabant, Overijssel and Drenthe.’
250519: KENNISMAKING | INTRODUCTION
Het eerste bezoek aan en op het landgoed bezorgde me de gedachte ‘pauw met onkruid’ dat de werktitel van mijn installatie is geworden.
The first visit to and on the estate made me think ‘peacock with weeds’ that has become the working title of my installation.
.
curatoren: Meria Bakker, Lydia van Oosten, André Pielage
.
De Paltzbiënnale 2020 ‘In Between Trees’ wordt ondersteund door toekenning bijdrage opdrachtgeverschap van het Mondriaanfonds.
Karin van Pinxteren 