E | NL
‘In the Side Wings of the Universe’
‘In de coulissen van het universum’
In the Side Wings of the Universe
‘As a visual artist I think in terms of the image, but when I think of the universe as an infinite space nothing visual comes to mind. That is a situation of powerlessness. I follow the scientific model on the basis of an aesthetic stance and am guided by photography. But as I contemplate the universe, I produce no photographic models. My work deals with the presence of another space or another person, with the connection between the individual and the masses, with existential space and with establishing contact. Although I do think about the universe in a photographic way, I end up producing something else. I think in terms of space, which is why my fascination lays mainly with the matter of where and how the spatial ends, with the ever-recurrent idea that the universe is finite. For what sort of space lies behind it? In what diorama do I find myself? That’s difficult to interpret, since everything I’ve known up to this point has had physical limits. The universe now known to us has an unimaginable size: a space containing entire galaxies where absolute zero prevails. That space can be observed from earth at night. The disappearance of daylight makes our personal space smaller but the space of the universe larger. From close up we see nothing then, but at a distance there is more. To that we add an image.
Vera Rubin touching the universe Getty Images Peter Ginter
Over the centuries, visual art and science have portrayed visions and discoveries—as religious models, as scientific models, as narrative models. Assignments concerning these issues have been undertaken and rendered in terms of images. An evolution can be discerned in the portrayal of the universe throughout the ages. Now that space telescopes are producing photographs at coordinates where no human has ever gone or will ever go, its appearance has been revealed. This photographic rendering of the universe has now made it impossible for us to imagine it differently. But what are we to do with it? After all, we cannot actually experience the universe; this can only be done through images. Riveted to the earth, we are physically bound; but our thoughts do allow us to experience it. If we were to come up with images of this, how would they look? Does everyone imagine the same universe because of these photographs? Though fascinating, has it become unambiguous? Or do people regard this privately, in other models? Do we no longer think about this, now that the image is known? Do we thereby remain closer to ourselves, or does the detachment become even greater?’
Letter to Harm Habing (professor emeritus of astronomy University of Leiden), Jessa van der Vaart (clergywoman affiliated with the Vrijzinnig Centrum Vrijburg Amsterdam) en Alex de Vries (author, moderator and curator, Amsterdam) | Schiedam, De Ketelfactory, November 8, 2009 | translation Beth O’Brien
__________
In de coulissen van het universum
‘Als beeldend kunstenaar denk ik vanuit beeld, maar bij de gedachte over het universum als eindige ruimte kan ik me niets in beeld voorstellen. Dat is een onmachtige situatie. Vanuit een atheïstisch standpunt volg ik het wetenschappelijke model. Laat me leiden door de fotografie. Maar al denkend over het heelal maak ik geen fotografische modellen. Maak ik werk over een aanwezige andere ruimte of een ander persoon, over de verbintenis tussen mens en massa, over existentiële ruimte en over het maken van contact. Hoewel ik fotografisch denk over het heelal komt er iets anders uit mijn handen. Ik denk in ruimte daarom zit mijn fascinatie vooral in de vraag waar en hoe het ruimtelijk eindigt in de steeds terugkerende gedachte dat het universum eindig is. Want wat voor een ruimte zit daar dan weer achter? In welk een diorama bevind ik mij? Daar kan ik moeilijk invulling aan geven, omdat tot nu toe alles wat mij bekend is, een fysieke grens heeft. De nu bekende grootte van het heelal is een onvoorstelbare ruimte waar naast de aanwezigheid van sterrenstelsel in graden het absolute nulpunt heerst. Die ruimte is vanaf de aarde in de nacht te zien. Het verdwijnen van het daglicht maakt de persoonlijke ruimte kleiner maar de ruimte van het universum groter. Dichtbij is niets meer te zien, ver weg juist meer. We dragen er een beeld van bij.
Vera Rubin touching the universe Getty Images Peter Ginter
De beeldende kunst en de wetenschap hebben door de eeuwen heen visies en bevindingen verbeeld, als religieus model, als wetenschappelijk model, als verhalend model. Opdrachten omtrent deze vraagstelling zijn aangenomen en geprobeerd te noteren. Er is een evolutie zichtbaar in de verbeelding over het universum door de tijd heen. Nu er door ruimtetelescopen foto’s worden gemaakt op coördinaten waar mensen nog nooit zijn geweest of zullen komen, is duidelijk hoe het eruit ziet. Door deze fotografische weergave van het heelal is het niet meer mogelijk om het anders voor te stellen. Maar wat doen we ermee? We kunnen het heelal immers niet daadwerkelijk ervaren, alleen in voorstelling. We staan vastgenageld op aarde, fysiek kunnen we geen kant op, maar in gedachten kan dat wel. Als we er beelden van bijdragen hoe zien die er dan uit? Stellen we ons eigen universum samen uit diverse componenten? Verbeeldt door deze foto’s iedereen hetzelfde heelal: fascinerend maar eenduidig? Of ziet men dit afzonderlijk in andere modellen? Denken we hier niet meer over na nu het beeld bekend is? Blijven we daardoor juist dichterbij onszelf of wordt de afstand nog groter?’
.
summary in booklet
2010
16 pages | blue ink on blue paper / 16 pagina’s | blauwe inkt op blauw papier
De Ketelfactory, Schiedam
The Distillation is the Ketelfactory’s request of the artist to provide in-depth background on his or her work.
.
.
‘In the Side Wings of the Universe’ is my distillation which took place on 8 November 2009, and has been documented in a little booklet.
.
‘In the Side Wings of the Universe concerns my fascination with the renderings and personal visualization of the universe on the basis of various outlooks on life. Usually there is a personal choice between religion or science. Alex de Vries put forward another view in his book Het Pernod Gebouw. It dealt with meanings that exist between himself and others; the content of this day’s program and the statement explaining it are partly based on this.’
.
Each speaker has written a summary on his or her contribution to the Distillation
with:
Prof. dr. Harm Habing: professor emeritus of astronomy, University of Leiden
Ds. Jessa van der Vaart: clergywoman affiliated with the Vrijzinnig Centrum Vrijburg, Amsterdam
Alex de Vries: author, moderator and curator, Amsterdam
Karin van Pinxteren: artist
.
This booklet has been made possible by an individual grant from the BKKC, Tilburg.
It has been published as an extra insert in the publication ‘Karin van Pinxteren’ published at The Ketelfactory.
Graphic design: Meike Sloover, Merel Snel
Special thanks to Winnie Teschmacher
To order Dutch and/or English version of the whole publication at De Ketelfactory
Karin van Pinxteren 